Wat deed jij graag als kind? Het is een vraag die ik als coach vaak stel om te achterhalen wat iemands passie is. De antwoorden vertellen namelijk iets over wie je werkelijk bent en wat je echt leuk vindt. Wellicht, door allerlei omstandigheden, compleet naar de achtergrond verdwenen. En ook dat vind ik dan weer ontzettend interessant….
Parallelle elementen
Denk eens over na en sta eens stil bij de volgende vraag: Wat deed jij graag als kind? Wat vond je fijn, waar werd je blij van, waar kon je ’s nachts voor wakker gemaakt worden? Weet je het? Kun je het gevoel weer ophalen? Als je zo nadenkt over de dingen die je als kind graag deed, dan is het grappig, interessant en boeiend om naar overeenkomsten te zoeken. Op zoek te gaan naar parallelle elementen binnen je huidige functie of rol. Zie/ heb jij ze? Ja, fijn! Zo niet; wat zouden dan meer passende beroepen, functies of rollen zijn die bij jouw kindertijd passen? En nu we toch bezig zijn, sta hier eens bij stil: leef jij jouw éigen leven of het leven wat je denkt dat van je wordt verwacht? En wat verwacht jijzelf van jou?
Veel vallen
Als ik terugdenk aan mezelf als kleine dame, dan speelde ik graag buiten. Buiten rennen, rolschaatsen, klauteren, klimmen en vallen, veel vallen. Dat buiten zijn is misschien wel de basis geweest voor mijn drang om later veel (buiten) te bewegen en er zelfs mijn beroepen van te maken. Met de nadruk op beroepEN. Maar ook om na het vallen weer op te staan en het weer opnieuw te proberen of iets anders op te pakken. Keer op keer. En oh wat ben ik vaak gevallen in mijn kindertijd. Ik zie mezelf zo weer uit een boom vallen, pats, daar lag ik weer… auwwww. Of een enorme schuiver maken als ik weer eens te hard door de straat rolschaatste. Maar ook zeker in mijn volwassen bestaan gebeurde en gebeurt dit regelmatig, niet letterlijk (nou ja soms ook wel, haha), maar oef niet minder pijnlijk. Om vervolgens ook weer op te staan, vol goede moed met de nodige nieuwe drive en energie. Sommige dingen neem ik mee en andere dingen laat ik daar of bij een ander. Zoals bijvoorbeeld verwachtingen van een ander. Zeer waardevol kan ik je vertellen.
Fantaseren
Iets waar ik ook dol op was vroeger, was fantaseren. Ik fantaseerde er wat op los. Soms zo erg dat ik mijn fantasie niet meer kon onderscheiden van de werkelijkheid. Was dit nou echt gebeurd of in alleen in mijn hoofd? Wat me dan weer bestempelde als ‘liegbeest’ of ‘jokkebrok’ of vaak genoeg te horen kreeg: ‘en nu de waarheid..’ Ik snapte er niet altijd iets van, soms voelde ik me betrapt, soms verdrietig, soms had ik werkelijk geen idee waar iedereen zich zo druk om kon maken, het was toch gewoon zo?
Laatbloeier
Doordat ik zo vaak ben gevallen en weer ben opgestaan merk ik dat ik, naast een geboren doorzetter, steeds meer en meer tot mijn ‘kern’ komt. Dat ik niet meer leef volgens wat het ‘collectief’ van mij verwacht of wat ik denk dat van me wordt verwacht, maar dat ik leef volgens mijn ‘zielsmissie’. Waarom ik hier op deze aarde ben gekwakt en deze lessen (blijkbaar) moet leren. Waar sommige mensen compleet helder hebben in hun jonge jaren wat ze willen worden, welke richting ze op willen, was dat voor mij een groot raadsel. Een laatbloeier kan je het noemen, ik ben inmiddels ‘al’ 41 jaar. Ik doe nu wat ik gaaf vind, anderen (helpen) op ‘hun plek’ te zetten. Maar tegelijkertijd weet ik ook dat er nog meer in mij zit. Dat er nog veel meer op mij wacht en ik nog veel meer ga betekenen voor anderen en daarbij ook mezelf. Die kleine dame giechelend in mij, want ze heeft er lol in hoor dat het met zo’n enorme omweg gebeurt. Niets is slecht, want oh wat leer ik op de wegen, van het vallen, van de dingen doen die op dat moment compleet goed zijn en voelen in mijn leven en op een ander moment (toch) niet meer passen.
Gouden intuïtie
Naast dat ik als doorzetter ben geboren, ben ik ook geboren met een gouden intuïtie. Gevoelig voor alles wat er gebeurt en ontstaat. Voor alles wat er wordt gezegd of juist niet. Spanningen, gevoeligheden, ongemakkelijkheden… alles. Als kind wilde ik graag dat iedereen het goed had en dat iedereen zich goed voelde. Als ik in de gaten had dat dit niet het geval was, dan deed ik knetterhard mijn best om gezien en gehoord te worden. Als een echte mini-therapeut met deze gouden intuïtie. Soms prettig en handig, maar soms ook heel ingewikkeld en eigenlijk vooral een onmogelijke taak die ik mezelf had toebedeeld. Want een kind, als een soort van therapeut met een toverstafje die niet altijd werkt, is niet een hele goede combinatie kan ik je zeggen. Dus daar ‘faalde’ ik in en heb ik dat maar (met veel moeite) losgelaten op een gegeven moment. Iedereen blij maken lukt me dus niet. Auwwww… Maar hey, we geven niet op. Ik denk dat mijn langste (leer)weg is, dat ik wat meer mag vertrouwen op mijn gouden intuïtie. En ook mag volgen. Ja, het voelt goed, dit zegt mijn intuïtie, dus doen of niet doen. En kijk maar wat en waarheen het je brengt.
Versie 81.0
En daar ben ik dan nu, 41 jaar, vele rollen verder en een mooie coachpraktijk staat op mijn naam. Mijn intuïtie brengt me nu vooral veel mooie dingen. En behoedt me voor wat extra omwegen, want die heb ik al genoeg genomen. Er komen nieuwe, mooie mensen in mijn leven. Mensen die hetzelfde als ik denken én durven te voelen. Nieuwe opdrachten en samenwerkingen ontstaan en zo komt daar een nieuwe versie van mezelf tevoorschijn. Wéér een nieuwe, haha. Wendy 81.0. Hahahaha. Maar wel eentje met die kleine dame omarmd in me! Dat is precies waarom ik dit alles op papier zet. Om jezelf toe te staan om te (her)ontdekken. Terugkijken, om er vervolgens bij stil te staan én jezelf de ruimte geven om te groeien en te (her)ontdekken. Lees die zin nog maar eens.
Genoeg over mij
Terug naar jou. Herken jij de parallellen met wat je nu dagelijks doet? Ken jij je passie(s)? En als je geen antwoord kunt geven op deze vraag is dat ook niet erg. Ik kan je er wel bij helpen. Waar ik als coach en mens waarde aan hecht en dus belangrijk vind, is dat jij iets doet waar je plezier in hebt, waar jouw hart ligt. Of komt te liggen. Welke (om)wegen je ook pakt. Met vallen en opstaan. Jouw koers, jouw leven, jouw (om)wegen. Het leven is te kort om dat niet te doen.
Liefs,
Wendy